Literatuur hoeft geen rol te spelen zolang zij anders is. De woorden moeten enkel zijn. Woorden die in holtes van hersenen geluidloos klinken, en die dan tot je nemen. Zij gingen reeds door een fijne zeef. Dus gooi er geen verhullend filter overheen en nooit onnodig uitspreken op een virtueel toneel. Laat ze je in het donker gerust weghouden van de slaap want ze putten je nimmer uit zoals algoritmes en blauw licht dat doen. Literatuur is geen bewegende beelden noch het vervliegend commentaar daarbij. Het is verbeelding die ritmisch rammelend raakt aan de realiteit en daar mooie krassen achterlaat. Het is geen onbelemmerd door een trechter consumeren maar een suggestie van een vriend. Ze verstilt tijd en ruimte zodat jij tussen de regels door kunt dwalen en je eigen weg steeds vindt. Het zijn zinnen die generaties doorleven of op zijn minst langduriger dan slechts heel even.